Οι ρίζες της μελωδίας του “Φεγγαράκι μου λαμπρό” βρίσκονται σε ένα παλιό γαλλικό τραγούδι που δημοσιεύτηκε το 1761:  το “Ah! Vous dirais-je Maman” (Θα σας λέω Μαμά!). Αυτό το τραγούδι που αρχικά δεν ήταν για παιδιά, έγινε γνωστό από το έργο 12 variations του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ. Άλλοι κλασικοί συνθέτες που χρησιμοποίησαν τη μελωδία είναι οι Γιόχαν Κρίστοφ Φριέντριχ Μπαχ (γιός), Φραντς Λιστ και Γιόζεφ Χάυντν.

Στην Αγγλία, εμφανίστηκε στις αρχές του 19ου αιώνα το ποίημα “Twinkle, twinkle, little star” της Τζέιν Τέιλορ και πήρε τη μουσική από το γνωστό γαλλικό τραγούδι και απέκτησε παιδικό χαρακτήρα. Από τότε, υπάρχουν διάφορες εκδοχές σε όλο τον κόσμο και σε πολλές γλώσσες. Η δική μας είναι το “Φεγγαράκι μου λαμπρό”!

Στην Ελλάδα, από το 19ο αιώνα, συναντάμε δημοτικά τραγούδια που αρχίζουν με τους πρώτους δυο στίχους “φεγγαράκι μου λαμπρό/ φέγγε μου να περπατώ” ή με παραλλαγές. Παραδείγματα αποτελούν διάφορα τραγούδια που καταγράφηκαν από τον φιλόλογο Κλοντ Φοριέλ (Claude Fauriel), στο βιβλίο Chants populaires de la Grece modern  το 1825, όπως είναι το τραγούδι με τίτλο “οι δυο δούλοι και η κυρά” που περιλαμβάνει τους δυο πρώτους στίχους

Φεγγαράκι μου λαμπρόν,
Φέγγε και περπάτειγε,
Για να σε ρωτήσουμε
Δια δυο Γραικόπουλα…

‘Αλλο παράδειγμα:

Φεγγάρι μου λαμπρότατον, ζηλεύει σ’ η καρδιά μου,
Γιατί θεωρείς τον αγαπώ, κ’εμένα ‘ναι μακρυά μου.

Και άλλο:

Φεγγάρι, φεγγαράκι μου, φέγγε με να περάσω,
Γιατί ‘σ αυτήν την γειτονιάν τον νουν μου θε να χάσω.

Η μορφή όπως την ξέρουμε σήμερα καταγράφεται από τον Γερμανό λεξικογράφο Ντάνιελ Σάντερς (Daniel Sanders) και από τον Άρνολτ Πάσσοου (Arnold Passow) στο Popularia Carmina Graeciae recentioris:

Φεγγαράκι μου λαμπρό
Φέγγε μου να περπατώ
Να πηγαίνω στο σχολιό,
Να μαθαίνω γράμματα,
Του θεού τα πράγματα,
Ραψίματα, κεντίματα,
Του θεού θελήματα.